Oleh: Muhammad Abd Rahman bin Amri.
بسم الله الرحمن الرحيم
Kisah 1:
Ketika melaksanakan umrah brsama Dr. Adel. Waktu nk masuk pintu Nombor 79 di Masjidil Haram kami dihalang kerana Dr Adel membawa beg yang terkandung di dalamnya laptop.
Jadi kami buat keputusan untuk lakukan umrah secara berasingan supaya beg laptop Dr. Adel dapat dijaga di luar dr pintu Masjidil Haram.
Jadi saya memberikan peluang kepada Dr. Adel untuk melaksanakan umrah terlebih dahulu.
Kami berdua tiada data atau internet. Hanya berbekalkan tawakal yang tinggi kepada Allah selepas kami ikhtiar dengan menetapkan satu tempat untuk saya menunggunya.
Saya menunggu dalam perasaan yang berkecamuk memikirkan pelbagai perkara.
Lalu saya dapat keluar dari keadaan tersebut dgn saya membuka telefon dan membelek galeri gambar di dalam telefon saya.
Setelah waktu yang tidak lama, gambar di dalam galeri pun habis dibelek.
Kemudian saya baru teringat bahawa saya berada di Tanah Haram yang mana amalan akan digandakan dengan gandaan yang lebih dari amalan di tempat lain.
Lalu saya membuka aplikasi Al Quran yg telah dimuat turun di dalam telefon ini.
Saya memulakan bacaan pada mukasurat 77 Surah al Maidah kemudian meneruskan bacaan sehingga tamat surah al An’am.
Cuaca di saudi sangat panas menyebabkan saya tidak dapat meneruskan bacaan al Quran kerana tekak saya terasa sangat sakit.
Kemudian saya terus menunggu sehingga lebih kurang 3 jam lalu saya ternampak Dr Adel datang dlm keadaan mukanya tersenyum lebar lalu memperingatkan saya tentang rukun umrah yang saya akan kerjakan.
Sheikh memberitahu kepada saya bahawa beliau akan menunggu saya di pintu yang kami telah dihalang untuk memasukinya pada awal tadi dan berkata kepada saya:
توكل على الله،نراكم هنا إن شاءالله .
Lalu saya meneruskan langkah dengan memasuki pintu Nombor 79 untuk menyelesaikan ibadah umrah.
Setelah selesai tawaf saya meneruskan ibadah dengan solat 2 rakaat bertepatan belakang Hijr Ismail.
Sebelum musafir saya ada membawa bersama saya beberapa keping gambar atas tujuan untuk menangkap kepingan gambar tersebut hadapan kaabah.
Saya telah selesaikan hasrat ini sebelum meneruskan saie.
Sepanjang tawaf mulut saya tak lekang dgn perkataan :
بسم الله توكلت على الله dan بسم الله الذي لا يضر مع اسمه شيء في الأرض ولا في السماء
Kerana saya merasakan ketika itu bahawa Allah sahajalah sebaik-baik tempat bersandar.
Alangkah baiknya jika perasaan ini timbul di dalam hati saya setiap masa.
Kemudian saya meneruskan saie sehingga masuk waktu Jumaat dan saya meneruskan saie ketika khatib sedang berkhutbah dan berjaya menyelesaikan saie pada awal khutbah kedua.
 |
| Abang Abbudey bersama Dr.Adel |
Selepas selesai solat jumaat, saya terus ke pintu keluar berdekatan Safaa iaitu pintu nombor 13.
Apabila saya mendekati pintu tersebut saya dapati bahawa pintu itu tidak dibuka.
Lalu saya meneruskan perjalanan mengikut landasan saie sehinggalah saya menemui pintu nombor 17 terbuka.
Saya terus bertanya kepada polis tersebut tentang jalan untuk menuju ke pintu nombor 79 seperti yg dijanjikan oleh dr Adel bahawa beliau akan menunggu saya di situ.
Apabila smpai di hadapan pintu 79, Dr.Adel kerana beliau tidak berada di situ.
Saya tidak mampu untuk menghubungi beliau kerana ketiadaan data internet.
Lalu secara spontan kalimah:
بسم الله توكلت على الله
keluar dr bibir saya sebelum saya meneruskan perjalanan ke tempat yang saya telah menunggu Dr. Adel ketika beliau melaksanakan ibadah umrah.
Dalam perjalanan saya terserempak dgn beliau dan saya mengatakan kepada beliau:
الله يتقبل منا.
Jadi boleh disimpulkan di sini bahawa tiada yang mustahil selepas kita berikhtiar dan mengikatnya dengan tawakal kepada Allah Yang Maha Berkuasa.
Sabtu
17/7/2024
No comments:
Post a Comment